Behandeling buikwandbreuk

De conventionele methode wordt meestal toegepast bij:

• Grotere breuken; 
• Niet reponeerbare breuken (de inhoud van de breukzak kan niet manueel worden teruggeduwd):
• Een unilaterale liesbreuk (bij één lies). 

De operatie wordt uitgevoerd via een kleine insnede van ongeveer 5 cm ter hoogte van de breuk of de middenlijn. De uitstulping van het buikvlies wordt terug in de buik gebracht en zo nodig wordt de opening zwakke plek in de buikwand hersteld.

Daarbij wordt de buikwand verstevigd, gebruik makend van van het weefsel van de buikwand zelf of door een stukje kunststof (‘mesh’) in te hechten. Het netje wordt dan aangebracht via de anterieure weg. Dit prothesemateriaal is veilig en wordt doorgaans goed door het lichaam verdragen. De procedure kan perfect onder plaatselijk verdoving uitgevoerd worden.

Deze ingreep is vooral te verkiezen bij; 

• Bilaterale liesbreuk (in beide liezen); 
• Recidiverende breuken (terugkerende breuken);
• Kleinere unilaterale breuken. 

Bij deze methode worden via drie gaatjes in de buikwand instrumenten en een camera, die verbonden is met een TV-monitor, naar binnen gebracht. De operatie wordt nu vanuit de binnenzijde van de breuk uitgevoerd (of via de posterieure weg), waarbij de chirurg zijn handelingen ziet op het TV-scherm. Ook nu wordt de uitstulping van het buikvlies opgeheven. Bij deze operatie wordt de opening of zwakke plek in de buikwand bijna altijd hersteld met een prothese (mesh). 

Bij kleinere breuken of bij kinderen wordt een buikwandbreuk ook wel op een open wijze aangepakt met ‘naald en draad’. Daarbij wordt de breuk genaaid met naald en draad, zonder extra versteviging te plaatsen.