Galblaaslijden

De lever vormt dag en nacht gal (een vloeistof die van essentieel belang is voor de vertering van vetten) en voert de gal af naar de galblaas waar die wordt ingedikt en opgeslagen. Van zodra er voedsel in de darm komt, voornamelijk vet voedsel, perst de galblaas de gal via de hoofdgalweg in het bovenste gedeelte van de twaalfvingerige darm (duodenum). Wanneer de galblaas is verwijderd, wordt deze functie overgenomen door de lever en galwegen.

Vaak bevat de galblaas stenen of raakt ze geïnfecteerd, hetgeen de werking belemmert. Iedereen kan afwijkingen aan de galblaas krijgen, maar het komt het meeste voor bij mensen die te zwaar zijn en die ouder zijn dan 40 jaar. Het komt tevens meer voor bij vrouwen dan bij mannen.

Soms hebben mensen met galblaaslijden weinig of helemaal geen symptomen. Anderen zullen één of meer van de volgende symptomen krijgen:

• Koliekpijnen: dit zijn aanvallen van scherpe pijn rechtsboven in de buik die ook kunnen uitstralen naar de rug.
• Aanvallen van misselijkheid of een o­nbehagelijk gevoel in de bovenbuik, vooral na het eten.
• Opboeren of een branderige pijn in de maagstreek.
• Een steen kan zó vastgeklemd zitten in de afvoergang dat er geen gal meer in of uit de galblaas kan. De galblaas kan dan niet meer werken en raakt vaak o­ntstoken. Dit geeft aanhoudende buikpijn en hoge koorts.
• Geelzucht komt voor als een galsteen vast komt te zitten in de hoofdgalweg. De gal kan niet meer in de darm lopen en komt in het bloed terecht. Behalve een gelige huidskleur veroorzaakt dit ook een o­ntkleuring van de o­ntlasting, terwijl de urine donkerbruin wordt.

Omdat de meerderheid van de patiënten met galblaaslijden ook galstenen heeft, is het in het algemeen mogelijk de diagnose te bevestigen door middel van een echografie.

Eens de diagnose gesteld is, kan overgegaan worden tot een behandeling.